تجارت نیوز: «جواد صالحی اصفهانی»، استاد دانشگاه «ویرجینیا تک» در آمریکا و عضو اندیشکده معتبر «بروکینگز»، اخیرا در مقالهای تاثیر تحریمهای اعمالشده علیه اقتصاد ایران از سال 2010 میلادی به این سو را بررسی کرده است.
در این گزارش میخوانید:
* مقاله صالحی اصفهانی نشان میدهد که تا قبل از آغاز تحریمها در سال 2010 درآمد سرانه ایرانیها روند صعودی داشت اما از آن سال به بعد درآمد سرانه نزولی شده است. این روند نزولی با افزایش تحریمها تشدید شده و در دو سال گذشته و با خروج دونالد ترامپ از برجام و افزایش بیسابقه تحریمها به اوج خود رسیده است. بر این اساس، در حالی که برخی برآوردها (از جمله برآورد نهادهایی مانند مرکز پژوهشهای مجلس) از قرارگیری حدود نیمی از جمعیت ایران زیر خط فقر حکایت دارند، برخی برآوردها (از جمله محاسبات نه چندان بهروز شده بانک جهانی) جمعیت زیر خط فقر در ایران را حدود 10 درصد تخمین میزند.
* با این همه، آنچنان که این مقاله نشان میدهد، با افت ارزش ریال در مقابل ارزهای خارجی، صادرات محصولات غیرنفتی ایران رشد قابل توجهی پیدا کرد و اشتغال در بخش تولید صعودی شد و تا زمان آغاز همهگیری کرونا به صعود خود ادامه داد. این اما در حالی است که به دلیل افت مقدار اسمی دستمزدها (ارزش واقعی آنها در مقابل ارزهای خارجی)، حتی رشد اندک آمار اشتغال در ایران نتوانست مانع از کاهش قابل توجه سطح زندگی در میان شهروندان ایرانی شود.
نرخ فقر در مناطق روستایی 2 برابر شد
* بر اساس دادههای این پژوهش، تحریمها بر شهروندان ایرانی به شکلی یکسان تاثیر نگذاشته است. بر این اساس، خانوارهای روستایی، اصلیترین زیاندیدگان تحریمها در طول بیش از یک دهه گذشته بودهاند. شوکآورترین داده این مقاله به رشد نرخ فقر مربوط میشود. به نوشته صالحی اصفهانی، از سال 2010 میلادی به این سو، نرخ فقر در مناطق روستایی 2 برابر شده و در مناطق شهری هم 60 درصد رشد داشته است.
* این در حالی است که ایران موفق شده بود در فاصله سالهای 2000 تا 2010 میلادی، نرخ فقر در کشور را از 20 درصد به 10 درصد کاهش دهد، روندی که با آغاز تحریمها، متوقف و سپس معکوس شد. به این ترتیب، از سال 2011 میلادی به این سو، حدود 8 میلیون شهروند ایرانی که در «طبقه متوسط» دستهبندی میشدند، به «طبقه متوسط پایین» (lower middle class) منتقل شدهاند.
بازگشت سطح زندگی به سال 2002
* دادههای دیگری که در این گزارش به آنها اشاره شده نشان میدهد در فاصله سالهای 2010 تا 2019، متوسط استاندارد زندگی (standard of living) در میان شهروندان ایرانی، 17٫7 درصد افت کرده است. به این ترتیب، مصرف سرانه (per capita consumption) در ایران در پایان سال 2019، به سطح سال 2002 برگشته است. به عبارتی در سال 2019، سطح مصرف مردم ایران معادل سال 2002 است. یعنی حدود 17 سال به عقب برگشته است. یک دهه تحریم، موجب بروز احساس «عقب ماندن» از شهروندان سایر کشورها در میان ایرانیها شده است.
* با این همه، آنچنان که این گزارش تاکید میکند، تمام این کاهش 17٫7 درصدی را نمیتوان معلول تحریمها دانست، چرا که در فاصله زمانی مورد بررسی، ایران دو مرتبه (در سالهای 2008 و 2014) شاهد افت قیمت نفت صادراتی خود بوده است و این رخدادها هم در کاهش سطح استاندارد زندگی ایرانیها تاثیر داشتهاند.
* این دادهها از این جهت با اهمیت هستند که به طور معمول، طی همین مدت استاندارد زندگی در میان شهروندان کشورهای اطراف (شهروندان کشورهایی همچون ترکیه، جمهوری آذربایجان و گرجستان) رشد داشته است. در واقع، احساس عمومی «عقبافتادن» در میان ایرانیها را شاید بتوان به همین موضوع ارتباط داد.
* چنان که گفته شد، ضربه وارد شده به اقشار مختلف شهروندان ایرانی بر اثر اعمال تحریمها، متفاوت بوده است. آنچنان که گزارش صالحی اصفهانی نشان میدهد، پس از افت قیمت نفت در سال 2008 میلادی که بلافاصله با اعمال تحریمها همراه شد، متوسط مصرف در تهران تقریبا ثابت ماند و این در حالی بود که در مناطق روستایی، حدود 30 درصد و در دیگر مناطق شهری در کشور هم حدود 11٫6 درصد کاهش پیدا کرد
از طرف دیگر، سهم مشاغل به اصطلاح «یقهسفید» در تهران بالاتر است و حمایتهای مالی دولت از این مشاغل هم بیشتر است. علاوه بر این، آنچنان که این گزارش اضافه میکند از آنجا که استانهای دیگر در کشور از نظر جغرافیای و سیاسی فاصله بیشتری با مرکز دارند، منابع کمتری هم در مقایسه با مرکز دریافت میکنند و این موضوع، با روی کار آمدن دولت حسن روحانی افزایش هم پیدا کرده است.