به گزارش خبرگزاری برنا، موضوع امنیت غذایی پس از جنگ روسیه و اوکراین فقط مربوط به ایران نیست بلکه کشورهای عرب منطقه نیز با مشکلات عدیده ای مواجه شده اند. کشورهای عرب منطقه هم اکنون شرایط عادی را پشت سر نمیگذارند و در معرض نوسانات قیمتی در بازار بین المللی بوده اند. این نوسانات مربوط به دوره جدید هم نیست بلکه در بحران جهانی غذا در سال 2006 و 2007 و در بحران تغییرات آب و هوا در سال 2010 نیز مشکلاتی را داشته اند.
بر اساس برآوردهای سازمان خواربار و کشاورزی (FAO)، صورتحساب واردات مواد غذایی در سراسر جهان به 1.8 تریلیون دلار خواهد رسید که نسبت به وضعیت سال 2021 افزایش 51 میلیارد دلاری را نشان میدهد.
این افزایش به دلیل بالا رفتن قیمتهای جهانی است بنابراین فايو انتظار دارد که کشورهای واردکننده برای تامین هزینههای بالای مواد غذایی با مشکل مواجه شوند. هیچ راه حلی برای بحران جنگ روسیه علیه اوکراین در آینده نزدیک نیست و بیم آن میرود که با توجه به درگیری بین روسیه از یک سو و اروپا و آمریکا در این جنگ، از غذا به عنوان سلاح استفاده شود.
با این حال بیشترین خسارت متوجه کشورهای بسیار فقیر خواهد شد که از کمبود غذا رنج میبرند و با توجه به این بحران روز به روز بر تعداد افرادی که از گرسنگی رنج میبرند افزوده میشود.
در جدیدترین گزارش سازمان خواربار و کشاورزی کشورهایی که بیشترین آسیب را از بحران غذایی به ویژه گرانیها دیده اند 6 کشور اتیوپی، نیجریه، سودان جنوبی، یمن، افغانستان و سومالی است.
شاخص گرسنگیگزارش وضعیت امنیت غذایی کشورهای عربی برای سال 2020 که توسط سازمان توسعه کشاورزی عربی صادر شده است، نشان میدهد که پدیده گرسنگی و سوءتغذیه در بسیاری از کشورهای عربی که شاهد مواردی از بی ثباتی و شرایط نامساعد طبیعی، گسترش خشکسالی و افزایش بیابان زایی است از نظر شاخص گرسنگی، اعداد و ارقام نشان میدهد که بیشترین آسیب دیده ترین کشورهای عربی بر اساس این شاخص عبارتند از:
سومالی با 50.8 درصد
سوریه و کومور 42.3 درصد
یمن با 38.4 درصد
جیبوتی 27.4 درصد
سودان 25.1 درصد
کشورهای امارات، بحرین و کویت با درصد کمتر از 5 درصد بهترین عملکرد را در این شاخص داشتند.
سوءتغذیهدر مورد سوءتغذیه در کشورهای عربی، بیشترین درصد مربوط به موارد زیر است:
سومالی 59.5 درصد
یمن 45.4 درصد
عراق 37.5 درصد
جیبوتی 16.2 درصد
سودان 12.3 درصد
کشورهایی که بهترین عملکرد را در این شاخص داشتند عبارتند از:
الجزایر با کمتر از 2.5 درصد
کویت 2.5 درصد
تونس 3%
عربستان سعودی 3.9 درصد
مراکش 4.2 درصد
مصر 5.4 درصد
ما با کشورهایی روبرو هستیم که برای تامین نیازهای غذایی معمول خود به دلیل قیمتهای بالای آن کمبود پول دارند و کشورهایی که پول دارند اما از مشکلات زنجیره تامین و تامین و همچنین تاخیر در تلاش برای بهره مندی از انباشت علمی در کشورهای عربی رنج میبرند.
انتهای پیام/