به گزارش پایگاه خبری بازار سرمایه (سنا)، شرکت پالایش نفت تهران در گزارش 9ماهه منتهی به 30آذر1399 با سرمایه 75هزار میلیارد ریالی از پوشش سود 610ریالی برای هرسهم خبر داد که در مقایسه با مدت مشابه سال قبل 18درصد رشد داشته است.
سود عملیاتی «شتران» در این دوره به 42هزار و 154میلیارد ریال، سود خالص به 45هزار و 786میلیارد ریال و سود انباشته آن به 47هزار و 892میلیارد ریال رسیده است.
این شرکت اعلام کرده که عمده بازار هدف محصولات شرکت ، داخلی بوده و مطابق قانون، شرکت محصولات اصلی تولیدی خود را جهت توزیع در سطح کشور تحویل شرکت ملی پخش فرآورده های نفتی ایران می دهد. چرا که محصولات ویژه تولیدی شرکت نیز در بورس های کالا و انرژی عرضه می شود. در این حوزه شرکت های تولید کننده انواع روانکارها و شرکت های قیرسازی، شرکت های عمده خریدار محصولات ویژه این شرکت هستند.
علاوه بر این در حال حاضر پالایشگاه تهران با پالایش روزانه 250 هزار بشکه نفت خام نزدیک به 13 درصد از نفت خام پالایشی کشور را پالایش و محصولات استراتژیکی نظیر بنزین، دیزل، سوخت جت و روغن خام در کنار چندین محصول با ارزش دیگر مانند گاز مایع، نفت سفید، نفت کوره، انواع حلال و گوگرد تولید می کند. در خصوص محصولات پالایشی به ویژه محصولات استراتژیک در حال حاضر بازار داخلی با کمبود عرضه مواجه است و در عمل پالایشگاه تهران در کنار سایر شرکت پالایشی نیاز داخلی را تامین می کنند. با این وجود در خصوص محصولاتی نظیر نفت گاز، بنزین و نفت سفید، کیفیت بالای محصولات پالایشگاه منجر شده است که این محصولات تا حد امکان در تهران و شهرهای بزرگ مجاور مصرف شوند.
همچنین محصولاتی نظیر سوخت جت و روغن پایه پالایشگاه از نظر کمی و کیفی دارای رتبه برتر در بین سایر پالایشگاه های داخلی است. «شتران» در حال حاضر با توجه به نیاز داخلی برنامه صادراتی ندارد با این وجود، صادرات محصولات در آینده با تغییر در قوانین ملی و وزارت نفت قابل بررسی و تحقق است. سودآوری شرکت های پالایشی تابع متغیرهای گوناگونی است که با فضای سیاسی و اقتصادی دنیا به ویژه کشور گره خورده است به همین لحاظ طی سال های گذشته نوسانات زیادی در آن مشاهده می شود با این وجود پالایشگاه تهران با برنامه ریزی منسجم به عنوان یک پالایشگاه با ثبات و سودآور در بین سهامداران شناخته شده است.
خاطرنشان می شود، سیاست تولید و فروش محصولات از دید شرکت، تابع میزان سودآوری و میزان ایجاد نقدینگی هر محصول است. تغییرات قابل ایجاد در برنامه تولید بر اساس میزان تقاضای محصول، مقدار موجودی محصول و ایجاد تعادل بین دو شاخص عنوان شده صورت گرفته و توسط کمیته فنی فروش بررسی و به در مقاطع زمانی مختلف به روزرسانی می شود.
