روزنامه ایران در گزارشی «از تغییر نگرش جوانان در حوزه اشتغال» نوشت و تیتر زد: «کار هست اما کارگر نیست»!
چند سالی است دیگر حقوق قانون کار، عیدی، پاداش، سنوات، مرخصی مطابق قانون، سرویس ایاب و ذهاب و... نمی‌تواند متقاضیان کار را ترغیب به کار در کارخانه‌ها و کارگاه‌های تولیدی کند. با گسترش فضای مجازی در کشور و ایجاد کسب و کارهای جدید کمتر کسی به سمت کار برای کارفرما می‌رود.
اکنون هر کسی می‌خواهد مدیر خود باشد و حاضر نیست زیر دست فرد دیگری کار کند. شاید یکی از دلایل آن رشد سطح تحصیلات در میان جوانان باشد و این امر چالش جدیدی را برای کارفرمایان در بخش تولید ایجاد کرده است، چرا که کارگری نیست تا چرخ‌های تولید را بچرخاند.
از طرفی با آمار بالای بیکاری در جوانان بویژه افراد تحصیلکرده روبه‌رو هستیم و از طرف دیگر برخی از مشاغل که نیاز به کارگر ماهر و متخصص دارند تا چند سال آینده نام و نشانی از آن شغل‌ها در دستان جوانان ایرانی نیست و کارگران اتباع خارجی بازار را دردست گرفته‌اند.
