همشهری: 22 سال پیش که با یک ظرف ملامینی سفید پر از تخمه آفتابگردان پای فیلم ماتریکس ساخته واچوفسکی‌ها نشسته بودیم، در سکانسی که یک کلونی بزرگ از آدم‌ها، در تابوت‌هایی شیشه‌ای به خواب رفته بودند و هوش مصنوعی روبات‌ها با کابلی که به مغز آدم‌ها وصل بود انرژی‌شان را صاعقه‌وار جذب می‌کرد با هر کسی درباره این تيوری بحث می‌کردی می‌گفت حالا کو تا تسلط هوش‌مصنوعی بر انسان‌ها.
واقعیت اما چیز دیگری بود. کمتر از 2 دهه طول نکشید تا متوجه شویم مورفیوس (راهنمای نيوقهرمان سینمایی ماتریکس) از پشت آن عینک گرد و تیره واقعیت را بهتر می‌دید.
هوش‌مصنوعی خود را به شکل مزرعه‌های بیت‌کوین تا بیخ گوش ما در سوله‌های حوالی چیتگر رسانده است. فقط در این مزرعه 7هزار دستگاه ماینر(دستگاه استخراج رمزارز) برق و انرژی ما را دزدیدند. قطعی‌های مکرر برق، اکسیژن‌رسانی به بیماران را مختل کرد و خیلی‌ها در بالابر‌ها گیر افتادند و هزاران تبعات منفی دیگر روی داد.
به نظر می‌رسد خیلی زود به زمانی رسیده‌ایم که باید میان 2 قرص قرمز و آبی مورفیوس یکی را انتخاب کنیم. قرص آبی نمادی از پذیرش سرخوشی موقت از خرید و استخراج رمز‌ارز‌ها و قرص قرمز نماد ریسک کردن و با واقعیت هوش مصنوعی مواجه شدن و افسار زدن به آن است. به نظر می‌رسد حرف‌های اوراکل سینمایی ماتریکس (پیشگو) در این مقطع زمانی هم به کار می‌آید.
به گفته او «فرار نيو یکی از مراحل ایمان آوردن اوست». به این معنی که او خطر را حس کرده و آن را پذیرفته است بنابراین به عنوان گام نخست از آن فرار می‌کند. شاید وقت آن رسیده باشد که ما هم قدرت هوش‌مصنوعی، رمز‌ارز‌ها و دنیای دیجیتال را بپذیریم و برای مهارش بیشتر آن را بشناسیم؛ حتی گاهی از آن فرار کنیم.
اما همین که نفسی به راحتی کشیدیم بهتر است این پدیده را به طور کامل شناسایی کنیم و برای کنترل آن با قوانینش هماهنگ شویم. بدون شناختن یک اسب نمی‌توان به آن دهنه زد و از آن سواری گرفت. هر چه باشد رمز‌ارز‌ها آینده معاملاتی هستند که دولت‌ها در آن کمرنگ و کمرنگ‌تر خواهند شد.ش
