به گزارش خبرنگاراقتصادی خبرگزاری برنا، چای یکی از پرطرفدارترین نوشیدنی‌های مورد استفاده از سوی ایرانیان است از این روز تولید چای در کشور از اهمیت بالایی برخوردار است.
یکی از دغدغه های بزرگ چایکاران استفاده از تجهیزات مدرن مانند کمباین است که با تلاش های جوانان متخصص ایرانی اخیرا گام های اساسی برای بومی سازی کمباین برداشته شده و بزودی عملیاتی می شود.
سال‌ها است که کشاورزان چایکار گیلانی با مشکلات متعددی دست و پنجه نرم می‌کنند و در نبرد با این غول مشکلات همیشه بازنده بوده‌اند و روز به روز بر مشکلاتشان افزوده شده؛ به طوری که این مهم باعث تغییر کاربری، تغییر نوع محصول کشت و فروش باغات چای در طول سال‌های اخیر شده است
«کامبیز عباسی» رییس مرکز توسعه مکانیزاسیون کشاورزی گفت: در راستای دانش‌بنیان کردن بخش کشاورزی و ارتقای سطح فناوری در حوزه مکانیزاسیون برای نخستین بار کمباین برداشت چای با استفاده از دانش بومی و تکنولوژی‌های داخلی ساخته شده و هم اکنون روی خط تولید قرار گرفته است.
رییس مرکز توسعه مکانیزاسیون کشاورزی درباره ویژگی‌های کمباین برداشت چای اظهار داشت: این کمباین تولید داخل دارای قدرت 74 اسب بخار است می‌تواند روزانه دو هکتار برداشت چای را از باغات انجام دهد.
وی با بیان این که کمباین چای تولید را برای کشاورزان اقتصادی می‌کند، تصریح کرد: با بکارگیری این ماشین برداشت به طور میانگین 60 درصد هزینه تولید در هر هکتار کاهش می‌یابد.
عباسی بالا بردن هزینه‌های کارگری، عدم یکنواختی عملیات برداشت و پایین بودن کیفیت برداشت را از مشکلات برداشت سنتی چای در کشور عنوان کرد و اذعان داشت: استفاده از ماشین برداشت چای، مشکلات چایکاران را کاهش می‌دهد و کیفیت تولید را افزایش می‌دهد.
موفقیت های دانش بنیان در زمینه کشاورزیوی در همین حال گفت: ظرف پنچ ماهه اخیر در حوزه دانش‌بنیان علاوه بر ساخت کمباین برداشت چای، در راستای سیاست‌های وزارت جهاد کشاورزی در زمینه راهکارهای دستیابی به علوفه مورد نیاز دام، برای نخستین بار هد برداشت محصولات علوفه‌ای قصیل جو، سورگوم و تریتیکاله به صورت نمونه ساخته شده است و به زودی روی خط تولید انبوه می‌رود.
وی به ساخت کمباین برنج نیز اشاره کرد و گفت: اواخر سال گذشته و ابتدای امسال بحث ساخت کمباین برنج را نیز داشتیم و امسال یک شرکت، ساخت این کمباین را انجام داد و اکنون روی خط تولید انبوه قرار گرفته است.
عباسی افزود: رویکرد امسال مرکز توسعه مکانیزاسیون در سال جاری، دانش‌بنیان کردن محصولات و توجه به فناوری‌های نوین و توجه به نقاط کمتر توسعه یافته است.
مشکل سوخت ماشین های کشاورزاندر حوزه سوخت کشور گلایه زیاد وجود دارد.کشاورزان نه کارت سوخت مناسب، نه جایگاه سوخت مناسب دارند و نه سوخت مناسب در اختیارشان به سادگی قرار می گیرد. هیچ تراکتوری در کشور کارت سوخت ندارد. در حالی که تمام خودروها و موتورسیکلت های ایران کارت سوخت دارند و سوخت می گیرند و به سادگی می روند در جایگاه سوخت گیری می کنند. در حالی که توزیع کننده و فروشنده سوخت در روستاها با مشکلات فراوان دست و پنجه ترم می کنند.
مشکلات چایکارانچای محصولی پرمصرف در بیشتر کشورها و بویژه ایران محسوب می‌شود اما جایگاه این محصول پرطرفدار برای مسيولان ایرانی تبیین نشده است و به جای حمایت از تولید آن ، مکررا بر سر چای ایرانی می‌زنند و تاسف‌بارتر اینکه ادامه این روند چای ایرانی را به ورطه نابودی کشانده و مزیت اقتصادی و پتانسیل تولید بالای این محصول در مناطق شمالی کشور را از بین می‌برد؛ لذا چای بازار مصرفی را که باید داشته باشد دارا نیست و به همین واسطه کشاورزان انگیزه ورود به باغهای چای و چیدن محصول را ندارند؛ متاسفانه از نظر چایکاران، چای «مفلوک‌ترین» محصول کشاورزی است.
یکی از موضوعاتی که چایکار از زمان تولید نگران آن است، عدم اطلاع از خرید تضمینی به قیمتی مطلوب و مقرون به صرفه برای تولید برگ سبز چای است.
در توضیح این مطلب باید گفت که برگ سبز چای از جمله محصولاتی است که برای آماده شدن برای مصرف ، نیازمند تحولاتی است . شکل مصرف برگ سبز چای همانند مرکبات ،سیب و کیوی نیست که به محض برداشت قابل مصرف باشد و اگر هم چند روزی خریدار نداشت، کشاورز بتواند آن را در سردخانه برای مدت بیشتری نگهداری کند ، بلکه به محض برداشت، این محصول نهایتا پس از 48 ساعت زنده بودن و شادابی خود را حفظ خواهد کرد و پس از آن قابل خرید نیست؛ پس اولین فشار روحی چایکار از بدو تولید آغاز می‌شود.
مشکل بعدی چایکار تفاوت فاحش قیمت محصول درجه 1 و درجه 2 است. به عنوان نمونه ، وقتی چایکار در فصل بهار چای بهتری تولید می‌کند ، خریدار درصد عمده آن را به قیمت درجه 1 خریداری می‌کند ولی در فصول بعدی برداشت، خریدار همه چای کشاورز را به قیمت بسیار پایین درجه 2 خریداری می‌کند که این موضع تولید را برای چایکاران با احتساب هزینه‌های جانبی ، مقرون به صرفه نمی‌سازد.
از دیگر مشکلات تولید محصول چای عدم دریافت حق‌الزحمه تولیدکننده حتی تا ماهها بعد از زمان تولید است.
قرار بود بازار داخلی چای کشور سامان یابد. قرار بود واردات چای خارجی کنترل شود. قرار بود کیفیت چای داخلی چنان شود که در بازار متلاطم این محصول جایگاه بهتری پیدا کند. قرار بود رضایت چایکاران برای ادامه تولید فراهم آید. آیا باید برای محصول چای فاتحه بخوانیم یا منتظر دم کشیدن آن بمانیم؟
انتهای پیام/
