گفته می شود، گردش مالی صنعت اسباب بازی در ایران سالانه 300 میلیون دلار است، که سهم تولید داخلی از این بازار فقط 35 درصد است. برای همین یکی از گلایه‌های تولیدکنندگان اسباب بازی این است که با توجه به اینکه صنعت اسباب بازی یک تولید فرهنگی به شمار می‌آید، باید معاف از مالیات باشد در حالی که هم مالیات بر درآمد و هم مالیات بر ارزش افزوده از تولیدات اسباب بازی داخلی گرفته می‌شود.
فعالان صنعت اسباب بازی می گویند: سالانه در ایران ؛ نزدیک به 20 میلیون دلار تولید داخلی اسباب بازی صورت می‌گیرد و حدود 160 میلیون دلار نیز واردات قانونی و غیرقانونی اسباب بازی انجام می‌شود، اما گردش مالی اسباب بازی در ایران سالانه حدود 300 میلیون دلار است. به علت اینکه فاصله بین قیمت تولید شده و قیمت بازار بسیار زیاد است.
همچنین، سرانه مصرف اسباب‌بازی در ایران با توجه به جمعیت زیر 14 سال مخاطب اسباب بازی و نیز دو میلیون نفر بزرگسال، 15دلار در سال است و هر خانواده سالانه حدود 400 هزار تومان اسباب بازی برای فرزندان خود خریداری می‌کنند. این رقم به طور متوسط در دنیا 400دلار ودر استرالیا، فرانسه و آلمان سرانه مصرف اسباب بازی 500 دلار همچنین این رقم در کشور ترکیه 70 دلار می‌رسد.
اما و اگرهای صنعت اسباب بازی در ایران قصه ای است که سر دراز دارد و شاید هر بار با پرداختن به مشکلات متنوع و متعدد آن و رساندن به سمع و نظر مسيولان بتوان گامی هر چند کوتاه در راستای رفع مشکلات این صنعت برداشت. دبیر انجمن تولیدکنندگان اسباب‌بازی از نگاهی دیگر به این صنعت پرداخته و ضمن برشمردن مشکلات به راهکار و تاثیرات تاسیس شهرک صنعتی اسباب بازی می پردازد. گفتگوی گسترش نیوز با علیرضا لولاگر دبیر انجمن تولیدکنندگان اسباب‌بازی در ذیل می خوانید. با گسترش نیوز همراه باشید.
علیرضا لولاگر دبیر انجمن تولیدکنندگان اسباب‌بازی ایران ، در گفتگو با گسترش نیوز گفت: «نزدیک به یک دهه است که صنعت اسباب بازی البته به عنوان تولید کنندگان جانی تازه گرفتند و فضایی جدی و حرفه ای برای تولید پیدا شده است. به طور کلی می توان گفت طی 50-60 سال گذشته هرنیازی که از اسباب بازی ها داشتیم به صورت واردات از کشورهای چین یا ژاپن تامین می شد، اما به مرور زمان صنایع خانگی، صنعت چاپ و نشر ، حوزه قطعات پلاستیکی، باعث شد تا افراد بسیاری با تجارب مختلف وارد حوزه اسباب بازی شده و مشغول به تولید شوند».
نبود متخصص دانش آموخته مهمترین چالش صنعت اسباب بازیوی نبود متخصصان در حوزه تولید اسباب بازی را یکی از مهم ترین چالش های این صنعت دانست و ادامه داد: « در کشور، متخصصانی که تحصیلات دانشگاهی در زمینه تولید اسباب بازی را داشته باشند نداریم به عبارتی در ساختار دانشگاهی، آموزشی، فنی و مهارتی مان رشته هایی نداریم که بتوانیم متخصصین اسباب بازی داشته باشیم.»
این کارشناس حوزه اسباب بازی در بخش دیگری از سخنانش با اشاره به این که امروز نزدیک 150-200 تولید کننده اسباب بازی داریم ادامه داد: « این موضوع جای خرسندی دارد اما این که تولیدکنندگان چقدر با رویکرد و برنامه ریزی استراتژیک برای گسترش بازار این صنعت در حرکتند تا بتوانند محصولاتی تولید کنند که بازار داخلی، منطقه ای و فرامنطقه ای را پوشش دهد، هنوز اتفاق نیفتاده است».
وی در پاسخ به این سوال که چندی پیش خبری مبنی بر اینکه صنایع خلاق صنعت اسباب بازی صاحب شهرک صنعتی می شوند، منتشر شد آیا این موضوع می تواند به توسعه این صنعت کمکی کند؟ پاسخ گفت: «حتما می تواند ولی نه به تنهایی، یعنی اولا باید ضعف ها بررسی شود سپس قانون صنایع خلاق مورد بررسی قرار گیرد این که خلاق و خلاقیت برای تولیدکنندگان تعریف شود پس از آن تمامی الزامات و تسهیلات و راه اندازی این شهرک ها برنامه ریزی شود تا کمترین مشکلات را در مراحل بعدی تجربه کنیم. به عبارتی باید ادامه این مسیرها دیده شود».
تولید اسباب بازی خلاق در هاله ای از ابهامدبیر انجمن تولیدکنندگان اسباب‌بازی ایران در ادامه با اشاره به این که طی دو و سه دهه گذشته اکثر محصولات وارداتی بوده یا به صورت کپی در داخل کشور مورد استفاده قرار می گرفت ادامه داد: « متاسفانه امروز شاهد عدم وجود ساختارهای مناسب برای این صنعت، همچنین، خلاء ثبت مالکیت معنوی باعث شده خلاقیت تولید کنندگان و تولید اسباب بازی های خلاق در هاله ای از ابهام قرار گیرد».
وی در خاتمه اضافه کرد: «اگر بگویند برای شرکت های خلاق، تسهیلاتی در نظر گرفته شده، زمین ها و زیرساخت ها به همراه تخفیف های خوب آماده است این موضوع می تواند بسیار مسرت بخش باشد، اما مشروط بر این که مسيولان برای ادامه این موضوع هم فکری کرده باشند در نتیجه نباید بدون برنامه ریزی اقدامی کرد و نیازمند این هستیم که کل نگر باشیم و این گونه نباشد که چند سال بعد، تولید کنندگان این شهرک صنعتی خلاق؛ زمین های خود را به علت کم سود بودن و مشکلات حوزه تولید فروخته و به مشاغل دیگری پناه ببرند».
