عکس | هیولاهای دنیای ماشین با این دستگاه ها ساخته شدند!

عکس | هیولاهای دنیای ماشین با این دستگاه ها ساخته شدند!

خودرودر سال‌های اخیر، درکنار موتورهای برقی و سیستم‌های هیبرید، پیشرانه‌های احتراقی هم پیشرفت چشمگیری کرده‌اند. در این مطلب، برترین نمونه‌ها از موتورهای تمام‌بنزینی تولیدشده سال های اخیر را مرور کرده ایم.

بسیاری از غول‌های خودروسازی دنیا خداحافظی از دنیای پیشرانه‌های احتراقی را ناممکن می‌دانند. برندهای مختلف در سراسر جهان همچنان به سرمایه‌گذاری هنگفت روی توسعه‌ی موتورهای بنزینی ادامه می‌دهند تا کمترین مصرف سوخت و بهترین عملکرد فنی فراهم شود. بین سال‌های 2010 تا 2020، این شرایط با تفاوت‌هایی درمقایسه‌با دهه‌ی قبل همراه شد تا سازندگان پیشرانه‌ها، بهینه‌سازی سیستم‌های مجهز به توربوشارژر و فناوری مدیریت سیلندرها را به توسعه‌ی سوپرشارژرها و افزایش حجم موتورها ترجیح دهند.

14 پیشرانه‌ی برتر ساخته‌شده در دهه‌ های اخیر را معرفی کرده‌ایم. عوامل مختلف مثل مصرف سوخت و عملکرد فنی در انتخاب این پیشرانه‌ها لحاظ شده است. تعدادی از منتخبان این فهرست از خط‌تولید خارج شده‌اند؛ اما همگی آن‌ها در زمان خود، ضمن رعایت استانداردهای جاده‌ای دنیا، به تعداد فراوان در بازار جهانی وجود داشته‌اند. ناگفته نماند تمامی پیشرانه‌های این فهرست ساخت شرکت‌های خودروسازی معتبر هستند و نمونه‌های تیونینگ‌شده با تولید محدود محسوب نمی‌شوند.

14. فورد یک‌لیتری سه سیلندر اکوبوست

استفاده از پیشرانه‌های کوچک با حجم مفید نزدیک به بطری نوشابه در خودرویی چهارسرنشینه حتی در سال 2020 نیز عجیب به‌نظر می‌رسد. علاوه‌بر چند شرکت اروپایی مثل پژو، فورد نیز سرمایه‌گذاری روی موتورهای کم‌حجم را با توسعه‌ی فناوری اکوبوست ادامه می‌دهد.

کوچک‌ترین پیشرانه‌ی اکوبوست فورد، نسخه‌هایی با قدرت 99 و 123 و 138 اسب‌بخار دارد که از سال 2012 تاکنون، روی مدل‌های مختلف فوکوس، سی‌مکس، فیستا و اکواسپرت ارايه می‌شود.

13. بوگاتی هشت لیتر W16 کواد توربوشارژ

ظهور ابرخودروهای بوگاتی از سال 2005 با معرفی ویرون خبرساز شد. ترکیب دو پیشرانه‌ی V8 تویین‌توربوشارژ و ساخت مدل 16 سیلندر کوادتوربو، اولین‌بار قدرت هزار اسب‌بخار را برای محصولی جاده‌ای فراهم کرد. این ابتکار، در سال 2016 توسعه‌داده شد تا بوگاتی شیرون 1،500 اسب‌بخار قدرت و 1،600 نیوتن‌متر گشتاور داشته باشد.

تولید بوگاتی شیرون با پیشرانه‌ی W16 هنوز ادامه دارد. این مدل در نسخه‌ی استاندارد، 2/4 ثانیه بعد از شروع حرکت به سرعت 100 کیلومتربرساعت می‌رسد و نهایت سرعتش به 420 کیلومتربرساعت محدود شده است. شیرون در تابستان 2019 نیز توانست با تقویت پیشرانه و بازطراحی بدنه، رکورد سرعت 489 کیلومتربرساعت را ثبت کند تا سریع‌ترین خودرو جاده‌ای دنیا شود.

12. دوج 6/2 لیتر V8 سوپرشارژ

توسعه‌ی پیشرانه‌های سوپرشارژ در آمریکا ادامه دارد. حتی فورد نیز، فناوری اکوبوست مبتنی‌بر توربوشارژر را به سوپرشارژر ترجیح داده است؛ اما کرایسلر و دوج با پیشرانه‌های قدرتمند همی (Hemi) سیستم‌های مجهز به سوپرشارژر را تولید می‌کنند.

در قرن بیست‌ویکم، دوج چارجر و چلنجر با پیشرانه‌های هل‌کت نماد خودروهای عضلانی آمریکا باقی مانده‌اند. حتی شاسی‌بلندهای جیپ ترک‌هاک (Trackhawk) نیز نسخه‌ی SRT هل‌کت 707 اسب‌بخاری دارند. تاکنون سوپرشارژرهای متنوعی روی پیشرانه‌ی 6/2 لیتر دوج ارايه شده است تا برای چلنجر ردآی (Redeye) و دیمون به‌ترتیب 797 و 840 اسب‌بخار قدرت فراهم شود.

مدل 2020 دوج چلنجر SRT هل‌کت مجهز به پیشرانه‌ی 6/2 لیتری همی، 717 اسب‌بخار قدرت و 890 نیوتن‌متر گشتاور دارد. این خودرو سرعت‌گیری صفر تا 100 کیلومتربرساعت 3/5 ثانیه با نهایت سرعت 270 کیلومتربرساعت فراهم می‌کند و با آستانه‌ی قیمت 70 هزاری در بازار آمریکا فروخته می‌شود.

11. بی‌ام‌و چهارلیتری V8 تنفس‌طبیعی

هیچ محصول جدیدی از بی‌ام‌و در سال 2020 با سیستم تنفس‌طبیعی تولید نمی‌شود. غول خودروسازی باواریا تمامی مدل‌های جدید را مجهز به توربوشارژر عرضه می‌کند؛ البته فناوری هیبرید یا پلاگین‌هیبرید نیز در آینده‌ی نزدیک به قوای محرک در همه‌ی خودروهای بی‌ام‌و اضافه خواهد شد. با این وضعیت، آخرین مدل از پیشرانه‌های تنفس‌طبیعی بی‌ام‌و که بین سال‌های 2007 تا 2013 تولید می‌شدند، برای رانندگان حرفه‌ای اهمیت تاریخی و ارزش فنی دارند.

تولید موتورهای پنج‌لیتری V10 بی‌ام‌و با کد S85 در سال 2010 به‌پایان رسید. این پیشرانه با مدل چهارلیتری هشت سیلندر S65 جای‌گزین شد تا بین سال‌های 2008 تا 2014، محرک بی‌ام‌و سری 3 کد E90 و E92 وE93 و نیز M3 باشد. مدل اصلی 420 اسب‌بخار قدرت در 8،300 دوربردقیقه تولید می‌کرد که برای بی‌ام‌و سری 3 با بدنه‌ی خودروی اسپرت کامپکت فراتر از انتظار بود. نهایت گشتاور نیز به 400 نیوتن‌متر می‌رسید که در دور موتور نسبتا کم، 3،900 دوربردقیقه فراهم می‌شد. پیشرانه S65 برای مدل تولیدمحدود M3 GTS و چند خودرو مسابقه‌ای با حجم 4/4 لیتر نیز وجود داشت که 444 اسب‌بخار قدرت و 440 نیوتن‌متر گشتاور تولید می‌کرد.

بی‌ام‌و M3 کوپه مدل E92 در 4/8 ثانیه به سرعت 100 کیلومتربرساعت می‌رسید و نهایت سرعتش 250 کیلومتربرساعت بود. این خودرو با پیشرانه‌ی چهارلیتری S65، میانگین مصرف سوخت 12/5 لیتر در 100 کیلومتر داشت و در زمان تولید، به قیمت 62 هزار دلار فروخته می‌شد.

10. مرسدس بنز 6 لیتری V12 تویین‌توربوشارژ

پیشرانه‌ی M279 مرسدس بنز در سال 2012 معرفی شد. این موتور آلومینیومی 12 سیلندر Vشکل با زاویه‌ی 60 درجه، هنوز در خط‌تولید مرسدس بنز وجود دارد و روی خودروهای S کلاس AMG، مثل S65 و میباخ پولمن S600 نصب می‌شود. پیش از سال 2018، پیشرانه‌ی M279 روی شاسی‌بلند G65 و خودرو دونفره‌ی مرسدس بنز SL65 AMG نیز حضور داشت که البته با اتمام تولید این خودروها، M279 منحصر به چند نمونه S کلاس باقی ماند. دلیل انتخاب این محصول به‌عنوان یکی از بهترین پیشرانه‌های جهان در دهه‌ی اخیر، گشتاور تولیدی بسیار زیاد درمقایسه‌با رقبا در زمان خود بوده است.

تا امروز همچنان سه نسخه از M279 تولید می‌شود که قدرت هرکدام 523 و 603 و 630 اسب‌بخار است. مدل ضعیف‌تر 830 نیوتن‌متر گشتاور دارد؛ اما دو نمونه‌ی دیگر هزار نیوتن‌متر گشتاور تولید می‌کنند. در سال‌های اخیر، مرسدس بنز از پیشرانه‌های چهارلیتری V8 با 450 تا 650 اسب‌بخار قدرت و 600 تا 820 نیوتن‌متر گشتاور و مصرف سوخت و آلایندگی کمتر، بسیار بیشتر از پیشرانه‌های M279 استفاده می‌کند.

تولید مرسدس بنز SL65 AMG از اواخر سال 2018 متوقف شد. این خودرو با قدرتمندترین نسخه از پیشرانه‌ی M279 عرضه می‌شد و سرعت‌گیری صفر تا 100 کیلومتربرساعتش چهار ثانیه و نهایت سرعتش 250 کیلومتربرساعت بود. میانگین مصرف سوخت SL65 حدود 12 لیتر در 100 کیلومتر است که حین رانندگی در ترافیک شهری، تا 17/5 لیتر افزایش می‌یابد. قیمت این خودرو در زمان تولید، بیش از 200 هزار دلار بود.

9. آيودی و لامبورگینی 5/2 لیتری V10 تنفس‌طبیعی

هنوزهم پیشرانه‌ی V10 برای محصولات لامبورگینی بیش از تولیدات آيودی استفاده می‌شود. این محصول با گذشت 20 سال، همچنان در خط‌تولید باقی مانده و البته علاقه‌مندان زیادی دارد؛ به‌همین‌دلیل، شایسته‌ی حضور در فهرست برترین پیشرانه‌های دهه‌ی اخیر است.

لامبورگینی گالاردو در سال 2003 و آيودی R8 در سال 2006 با موتور پنج‌لیتری V10 رونمایی شدند؛ اما لامبورگینی هوراکان در سال 2014 با نمونه‌ی 5/2 لیتری به بازار جهانی عرضه شد. نسخه‌های مختلف از همین پیشرانه قدرت 572 و 630 اسب‌بخاری با گشتاور 570 و 630 نیوتن‌متری تولید می‌کنند. عرضه‌ی آيودی R8 احتمالا در سال 2020 متوقف خواهد شد تا لامبورگینی هواراکان، تنها سوپراسپرت دنیا با پیشرانه‌ی V10 باقی بماند.

هوراکان پرفورمانته با پیشرانه‌ی 630 اسب‌بخار V10، تنها 2/9 ثانیه بعد از شروع حرکت به سرعت 100 کیلومتربرساعت می‌رسد و نهایت سرعتش 325 کیلومتربرساعت است. میانگین مصرف سوخت این خودرو حدود 14 لیتر در 100 کیلومتر است و آستانه‌ی قیمت 300 هزاری دلار دارد. ارزان‌ترین مدل لامبورگینی هوراکان مجهز به پیشرانه‌ی V10 با قدرت 570 اسب‌بخار، 175 هزار دلار قیمت‌گذاری شده است.

8. لامبورگینی 6/5 لیتری V12 تنفس‌طبیعی

پرهیز لامبورگینی در استفاده از پیشرانه‌های توربوشارژ و سوپرشارژ، نشان‌دهنده‌ی توجه این خودروساز به تولید محصولات اسپرت مناسب رانندگان حرفه‌ای و قدرتمند است. نمونه‌های تنفس‌طبیعی پرمصرف و حجیم به‌نظر می‌رسند؛ اما اساسا در پاسخ به نیاز راننده هنگام شتاب‌گیری تاخیر ندارند. در آینده، لامبورگینی پیشرانه‌های تنفس‌طبیعی خود را با فناوری هیبرید ترکیب خواهد کرد تا در محصولاتی جدید مثل سیان وجود داشته باشد.

پیشرانه‌های 12 سیلندر لامبورگینی به دو دسته تقسیم می‌شوند: 1. بین سال‌های 1963 تا 2011 روی خودروهای مختلف ازجمله مورسیه لاگو نصب شد؛ 2. از سال 2011 زیر کاپوت اونتادور وجود دارد. موتور 6/5 لیتری V12 لامبورگینی به‌راحتی در 8،000 دوربردقیقه کار می‌کند تا قدرت 690 اسب‌بخاری و گشتاور 690 نیوتن‌متری داشته باشد. نسخه‌ی جدیدتر نصب‌شده روی اونتادور SVJ نیز، 770 اسب‌بخار قدرت و 720 نیوتن‌متر گشتاور دارد.

لامبورگینی اونتادور SVJ، تنها 2/8 ثانیه بعد از شروع حرکت به سرعت 100 کیلومتربرساعت می‌رسد و نهایت سرعتی برابر با 350 کیلومتربرساعت دارد. میانگین مصرف سوخت این سوپراسپرت 570 هزار دلاری 19/5 لیتر در 100 کیلومتر است. ارزان‌ترین نسخه‌ی لامبورگینی اونتادور با پیشرانه‌ی 690 اسب‌بخار، درحدود 400 هزار دلار قیمت دارد.

7. فراری 4/5 لیتری V8 تنفس‌طبیعی

هرچند فراری در سال‌های اخیر با تولید پیشرانه‌های تویین‌توربوشارژ مثل مدل 3/9 لیتری F154، بارها عنوان بهترین موتور احتراقی جهان را کسب کرده است، همچنان به پیشرانه‌های تنفس‌طبیعی علاقه نشان می‌دهد. مدل 4/7 لیتری V8 با کد F136 اولین‌بار در سال 2001 معرفی شد و تا سال 2019 روی مازراتی گرن‌توریسمو وجود داشت؛ اما نسخه‌ی 4/5 لیتری از همین پیشرانه با کد F136 F، سال 2009 روی فراری 458 نصب شد و تحسین کارشناسان را برانگیخت.

تا سال 2015، نسخه‌های مختلف فراری 458 به پیشرانه‌های F136 FB و F136 FL مجهز بودند که 560 تا 600 اسب‌بخار قدرت و 570 نیوتن‌متر گشتاور داشتند. معرفی محصول جدید فراری با نام 488 در سال 2015، به ظهور نسل جدید پیشرانه‌های 3/9 لیتری تویین‌توربوشارژ فراری F154 منجر شد که 660 اسب‌بخار قدرت و 760 نیوتن‌متر گشتاور تولید می‌کنند.

قدرتمندترین نمونه‌ی جاده‌ای از فراری 458 با پیشرانه‌ی F136 FL، تنها سه ثانیه بعد از شروع حرکت به سرعت 100 کیلومتربرساعت می‌رسد و نهایت سرعتش 325 کیلومتربرساعت است. میانگین مصرف سوخت این سوپراسپرت 12 لیتر در 100 کیلومتر است. نسخه‌ی پایه‌ی فراری 458 در زمان تولید، 245 هزار دلار قیمت داشت.

6. پورشه‌ی چهارلیتری 6 سیلندر تخت تنفس‌طبیعی

استمرار پورشه در تولید پیشرانه‌های تخت (با زاویه 180 درجه)، اصالت این خودروساز را در طراحی و مهندسی ثابت می‌کند. مشابه قوای محرک موجود در سوپراسپرت‌های لامبورگینی، خریداران پورشه 911GT3 نیز قدرت خالص پیشرانه را بدون توربوشارژ و تجهیزات تقویت‌کننده‌ی اضافی طلب می‌کنند.

از سال 2011 با معرفی مدل جدیدی از پورشه 911GT3، پیشرانه‌ی چهارلیتری جایگزین نمونه‌ی 3/6 لیتری شد تا 500 اسب‌بخار قدرت و 460 نیوتن‌متر گشتاور تولید کند. نهایت دور موتور مجاز این پیشرانه 8،250 دوربردقیقه است و از سال 2018 تا امروز، با کمی افزایش قدرت و گشتاور همچنان روی GT3 و GT3 RS و مدل مسابقه‌ای GT3 R نصب می‌شود. خودروهای پورشه 911RSR-19 در مسابقات استقامت جهانی (WEC) و لمان سال 2019، از پیشرانه‌ی 4/2 لیتری 6 سیلندر تخت استفاده کردند. این موضوع احتمال رونمایی نسل جدید موتورهای تنفس‌طبیعی پورشه برای مدل‌های جاده‌ای را تقویت می‌کند.

جدیدترین مدل 911GT3 RS با 520 اسب‌بخار قدرت و 470 نیوتن‌متر گشتاور، 3/2 ثانیه بعد از شروع حرکت به سرعت 100 کیلومتربرساعت می‌رسد و میانگین مصرف سوختش 13 لیتر در 100 کیلومتر است. قیمت پورشه 911GT3 حدودا 145 هزار دلار و برای نسخه‌ی RS، تقریبا 190 هزار دلار است.

5. دوج وایپر 8/4 لیتری V10 تنفس‌طبیعی

اگر از سال‌ها پیش اخبار دنیای خودروها را دنبال کرده باشید، حتما پیشرانه‌ی 10 سیلندر دوج را به‌خاطر دارید. هرچند تولید دوج وایپر در سال 2017 متوقف شد، نصب پیشرانه‌ی غول‌پیکر 8/4 لیتری روی مدلی جاده‌ای فراموش نمی‌شود.

نسل اول دوج وایپر که سال 1991 رونمایی شد، به پیشرانه‌ی 8 لیتری V10 ساخت کرایسلر مجهز بود که البته با همکاری مهندسان لامبورگینی تولید شد. آخرین نسل این خودرو با کد VX I سال 2012 رونمایی شد تا با پیشرانه‌ی 8/4 لیتر، 650 اسب‌بخار قدرت و 812 نیوتن‌متر گشتاور داشته باشد. مدل‌های تقویت‌شده از وایپر با نام‌های GTS و SRT و ACR نیز عرضه شدند؛ اما درنهایت، به‌دلیل فروش ناامیدکننده و زیان مالی، با توقف تولید مواجه شدند.

دوج وایپر SRT برای رسیدن به سرعت 100 کیلومتربرساعت، به 3/8 ثانیه زمان نیاز داشت و نهایت سرعتش 325 کیلومتربرساعت بود. میانگین مصرف سوخت این خودرو که در زمان تولید حدود 100 هزار دلار قیمت داشت، 15/5 لیتر در 100 کیلومتر است.

4. مک‌لارن 3/8 لیتری V8 تویین‌توربوشارژ

دهه‌ی دوم قرن بیست‌ویکم، موفقیتی باورنکردنی برای محصولات تجاری مک‌لارن بود. این برند انگلیسی که درمقایسه‌با دیگر خودروسازان بریتانیایی، سابقه‌ی چندانی در عرضه‌ی مدل‌های جاده‌ای نداشت، حالا سودآوری چشمگیر و بازار فروش رویایی دارد. این شرایط درکنار طراحی و مهندسی فنی، تا حد زیادی مدیون پیشرانه‌ی 3/8 لیتری تویین‌توربوشارژ مک‌لارن است.

معرفی اولین خودرو مدرن مک‌لارن با تولید نامحدود در سال 2012، رونمایی پیشرانه‌ی M838T را در پی داشت. سوپراسپرت MP4-12C، ظاهر جذاب و توانایی‌های چشمگیری ارايه می‌کرد و به‌لطف موتور M838T ضمن مصرف سوخت کم، مناسب رانندگی آرام و کم‌صدا در خیابان‌های شهری و استفاده روزانه بود. مهندسان تیم مسابقه‌ای تام ویلکینسون (TWR) این پیشرانه را براساس موتور VRH نیسان برای مک‌لارن آماده کرده بودند و تا امروز، با کمی تغییر همچنان روی سوپراسپرت‌های مختلف، مثل 570S نصب می‌شود.

مک‌لارن 570S قدرت 570 اسب‌بخاری و گشتاور 600 نیوتن‌متری فراهم می‌کند و تنها 3/2 ثانیه بعد از شروع حرکت، به سرعت 100 کیلومتربرساعت می‌رسد و نهایت سرعتش 330 کیلومتربرساعت است. این خودرو میانگین مصرف سوخت 11 لیتر در 100 کیلومتر دارد. مک‌لارن 570S با آستانه‌ی قیمت 165 هزار دلاری، امروزه یکی از مقرون‌به‌صرفه‌ترین و کم‌مصرف‌ترین سوپراسپرت‌های دنیا است.

3. مرسدس بنز 6/2 لیتر V8 تويین‌توربوشارژ

کد 63 برای علاقه‌مندان خودروهای مرسدس AMG، مفهومی رویایی دارد. قدرتمندترین محصولات استاندارد مرسدس بنز تا سال 2014 شامل S63 ،E63 ،SL63 ،CLS63 ،C63 و CL63 با پیشرانه‌ی 6/2 لیتر V8 تویین‌توربوشارژ (M156) تولید شدند. از حدود سال‌ 2015، پیشرانه‌های 4 و 5/5 لیتری مرسدس بنز، به‌جای موتور 6/2 لیتری در خودروهای AMG 63 استفاده می‌شود.

پیشرانه‌ی M156 ابتدا روی CLK63 AMG نصب شد تا 475 اسب‌بخار قدرت و 630 نیوتن‌متر گشتاور فراهم کند. آخرین نسخه از این موتور که سال 2015 معرفی می‌شد، 622 اسب‌بخار قدرت و 635 نیوتن‌متر گشتاور داشت. نسخه‌ی GT3 از سری محصولات مرسدس AMG GT، تنها خودرویی است که هنوز با پیشرانه‌ی M156 تولید می‌شود.

مرسدس بنز SLS AMG که بین سال‌های 2010 تا 2014 تولید شد، مهم‌ترین خودرو دنیا با پیشرانه‌ی M156 محسوب می‌شود. این خودرو 3/5 ثانیه بعد از شروع حرکت به سرعت 100 کیلومتربرساعت می‌رسد و نهایت سرعتش 315 کیلومتربرساعت است. میانگین مصرف سوخت SLS AMG درحدود 14 لیتر در 100 کیلومتر است و در زمان تولید، با قیمت تقریبی 210 هزار دلار فروخته می‌شد.

2. فورد 5/2 لیتری V8 تنفس‌طبیعی

درحالی‌که پیشرانه‌های اکوبوست فورد روی خودروهای مختلف، ازجمله نسخه‌های ارزان‌قیمت موستانگ، بسیار محبوب و پرفروش هستند، نمونه‌ای V8 تنفس‌طبیعی نیز همچنان در خط‌تولید وجود دارد. این پیشرانه که معمولا با لقب Voodoo شناخته می‌شود، امروزه روی موستانگ شلبی GT350 نصب شده است.

پیشرانه‌ی 5/2 لیتری V8 تنفس‌طبیعی فورد از معدود نمونه‌های در حال تولید دنیا است که مثل مدل‌های قدیمی از سیستم میل‌لنگ‌تخت (flat-plane) استفاده می‌کند. این ترکیب باعث می‌شود پیستون‌ها ازنظر سیکل کاری به دو دسته تقسیم شوند. گروهی کاملا هماهنگ و هم‌زمان بالا و پایین می‌روند؛ درحالی‌که دیگر پیستون‌ها ضمن هم‌زمانی با یکدیگر، وضعیتی کاملا برعکس گروه اول دارند. مثلا وقتی پیستون‌ها در سیلندرهای 1، 4، 5 و 8 بالا آمده‌اند، در سیلندرهای 2، 3، 6 و 7 کاملا پایین هستند.

پیشرانه‌های مدرن با هدف کاهش صدا و بهبود عملکرد فنی، معمولا از سیستم میل‌لنگ صلیبی (Cross plane) استفاده می‌کنند تا تفاوت مکانی پیستون‌ها درمقایسه‌با یکدیگر نصف اندازه‌ی سیلندر باشد. در حالت صلیبی، سیلندرها چهار گروه دارند؛ مثلا وقتی پیستون‌های 1 و 5 بالا هستند، شماره‌های 3 و 7 در میانه‌ی سیلندر خواهند بود و درحالی‌که پیستون‌های سیلندهای 4 و 8 در پایین‌ترین نقطه هستند، شماره‌های 2 و 6 مشابه 3 و 7 در وسط سیلندر، اما در حال حرکت با جهت عکس خواهند بود.

سیستم میل‌لنگ تخت (flat-plane) صدای جالبی تولید می‌کند که البته برای علاقه‌مندان خودروهای عضلانی ساخت آمریکا جذابیت دارد. به‌همین‌دلیل، پیشرانه‌ی 5/2 لیتری V8 تنفس‌طبیعی فورد با نام وودوو (Voodoo) مشهور شده است. نسل ششم موستانگ سری شلبی GT350 و GT350R از سال 2015 تا امروز، با پیشرانه‌ی وودوو عرضه می‌شود تا 565 اسب‌بخار قدرت و 582 نیوتن‌متر گشتاور داشته باشد.

موستانگ شلبی GT350 و GT350R بعد از چهار ثانیه به سرعت 100 کیلومتربرساعت می‌رسند و نهایت سرعتشان 290 کیلومتربرساعت است. میانگین مصرف سوخت این خودروها تقریبا 15 لیتر در 100 کیلومتر است. در سال 2020، فورد موستانگ شلبی مجهز به پیشرانه‌ی وودوو 60 هزار دلار قیمت دارد و یکی از بهترین خودروهای اسپرت دنیا ازنظر هزینه‌ی خرید و عملکرد فنی است.

1. لکسوس 4/8 لیتری V10 تنفس‌طبیعی

از دیدگاه رانندگان حرفه‌ای و کارشناسان مشهور مثل جرمی کلارکسون، لکسوس LFA یکی از بهترین سوپراسپرت‌های تاریخ خودروسازی دنیا است. این محصول درکنار فرمان‌پذیری عالی و طراحی بسیار مناسب، پیشرانه‌ای منحصربه‌فرد داشت که فقط برای LFA استفاده شد.

پیشرانه‌ی 1LR-GUE محصول مشترک مهندسان تویوتا و یاماها محسوب می‌شود که قسمت‌های مختلفش از آلیاژ آلومینیوم و مگنزیوم و تیتانیوم ساخته شده است. استفاده از 10 سیلندر برای پیشرانه‌ای که حجم مفید کمتر از پنج لیتر داشته باشد، ابتکاری جالب بود که لکسوس LFA را متفاوت از رقبا نشان داد. ابعاد این موتور 10 سیلندر 40 سوپاپ، اختلاف چندانی با پیشرانه‌ی V8 با حجم مشابه نداشت؛ اما بازده بهتری ارايه می‌کرد. زمان‌بندی عملکرد سوپاپ‌های تیتانیومی را سیستمی الکترونیکی مدیریت می‌کرد و حداکثر دور موتور مجازش 9،000 دوربردقیقه بود. همچنین، بیشترین گشتاور پیشرانه‌ 1LR-GUE در 6،800 دوربردقیقه تولید می‌شد؛ اما از 3،700 دوربردقیقه، 90 درصد نهایت گشتاور خروجی را فراهم می‌کرد. مهندسان اکوستیک یاماها مدت‌ها برای تنظیم عملکرد اگزوزهای تیتانیومی لکسوس LFA و هماهنگی آن با پیشرانه‌ی 10 سیلندر تلاش کردند تا صدای خروجی از خودرو نوعی هارمونی با حالت موسیقایی داشته باشد.

تنها سوپراسپرت تاریخ لکسوس سال 2010 رونمایی شد. این محصول با 560 اسب‌بخار قدرت و 480 نیوتن‌متر گشتاور، 3/7 ثانیه بعد از شروع حرکت به سرعت 100 کیلومتربرساعت می‌رسید و نهایت سرعتش 326 کیلومتربرساعت بود. لکسوس LFA با میانگین مصرف سوخت 18 لیتر در 100 کیلومتر، تا سال 2012 در خط‌تولید باقی ماند. تنها 500 دستگاه از این خودرو با آستانه قیمت 375 هزار دلار ساخته شد که امروزه، 500 هزار دلار تا یک‌میلیون دلار ارزش کلکسیونی دارد.

local_offerبرچسب‌ها:

اخبار مرتبط

آخرین اخبار بورس و اقتصاد