برترینها: یک دفتر کاریابی با انتشار آگهی شغلی از استیصال افراد جویای کار کسب درآمد می‌کند. در صورتی که از کار و آینده شغلی خبری نیست.
موسی راوندی، روزنامه‌نگار حوزه اجتماعی با انتشار رشته تويیتی جزيیات این ماجرا را شرح می‌دهد:
خیلی از آگهی‌های شغلی هدف‌شون چاپیدن آدم‌های جویای کاریه که امیدشون برای اشتغال، به همین آگهی‌هاست. آگهی‌ها و ادعاهایی که تنها خروجی‌اش کلاه‌برداری و درآمدزایی از استیصال مردمه! مصداقی به یه موردش می‌پردازم.
یکی از آشناها بر اساس یه آگهی رفته برای استخدام به عنوان راننده (کار با خودرو در سازمان‌ها با حقوق ثابت).
همون اول که وارد دفتر کاریابی شده، گفتن «باید 30هزار تومن پرداخت کنی تا وارد اتاق مشاوره بشی. اونجا بهت پیشنهادهای شغلی رو می‌گن.»
تلاش برای کسب اطلاع قبل از پرداخت وجه بی‌فایده بوده. بعد از واریز وجه وارد اتاق مشاوره می‌شه و اونجا بهش می‌گن باید 400هزار تومن پرداخت کنی تا فرم مربوطه رو در اختیارت بذاریم. بحث مودبانه و حتی سر و صدا و داد و بیداد هم جواب نمی‌ده و اون بنده خدا بدون نتیجه میاد بیرون!
تعداد تماس‌ها با اون دفتر ومراجعات، خیلی زیاد بوده.اما درکمترین حالت ممکن اگر فقط 20نفر در طول روز با این استدلال که"حالا 30 تومن که عددی نیست"هزینه‌ی مرحله اول رو پرداخت کنند،ماهی 17میلیون تومان برای دفتر کاریابی(!) درآمد داره.فقط بادرج یه آگهی وبدون اینکه هیچ کاری انجام بدن.
به افراد جویای کاری که 400هزارتومان مرحله دوم روپرداخت کنندهم پیشنهاد کار باخودرو (بدون بیمه) بامیانگین حقوق 4میلیون تومان داده می‌شه که چون باهزینه‌های استهلاک و نگهداری خودرو(سوخت،روغن،طرح ترافیک،بیمه خودرو و...)مطلقا تناسب نداره، عملا موردپذیرش خیلی‌ها قرارنمی‌گیره. تمام!
